گفتیم که «انتظار» امری فطری است و برای همگان درهر قوم و آیینی که باشند وجود دارد اما انتظارهای معمولی که در جریان زندگی افراد و حتّی جامعهها وجود دارد هر اندازه بزرگ و با اهمیت باشد در مقایسه با انتظار موعود جهانی، کوچک و بی مقدار است زیرا که انتظار ظهور او ویژگیهای خاص خود را دارد:
انتظار مهدیعلیه السلام انتظاری است که از ابتدای عالم آغاز شده است یعنی از زمانهای بسیار دور، انبیاء و اولیاء نوید ظهور او را دادهاند و در زمانهای نزدیکتر، همه امامان ما، آرزوی روزگار دولت او را داشتهاند.
امام صادقعلیه السلام فرمود:
اگر او را درک میکردم، تمام عمر به او خدمت میکردم.(1)
انتظار مهدیعلیه السلام، انتظار مصلح جهانی است. انتظار حکومت عدل جهانی است و انتظار تحقق همه خوبیها است. در این انتظار، بشریت چشم به راه است تا آنچه را بر اساس فطرت پاک خدایی، در آرزوی آن بوده و هیچگاه به صورت کامل به آن دست نیافته است، ببیند و مهدیعلیه السلام همان است که عدالت و معنویّت، برادری و برابری، عمران و آبادی زمین و امنیت و صلح و عصر شکوفایی عقل و دانش بشری را برای انسانها به ارمغان میآورد و برچیدن بساط استعمار و بردگی انسانها و نفی هر گونه ستم و ستمگری و رهایی اجتماع از انواع فسادهای اخلاقی، ره آورد حاکمیّت اوست.
انتظار مهدیعلیه السلام انتظاری است که تنها با فراهم شدن زمینههای شکوفایی آن، خواهد شکفت و آن زمانی است که همه انسانها در طلب منجی و مصلح آخر الزمان باشند. او میآید تا با همکاری و همیاری یارانش علیه بدیها قیام کند نه اینکه تنها با معجزه کار جهان را سامان دهد.
انتظار مهدیعلیه السلام در منتظرانش شوق یاری و همراهی او را ایجاد میکند و به انسان هویّت و حیات میبخشد و او را از پوچی و بی هدفی نجات میدهد.
آنچه گفته شد بخشی از ویژگیهای آن انتظاری است که به وسعت همه تاریخ است و ریشه در جان همه انسانها دارد و هیچ انتظار دیگری به خاک پای این انتظار
سترگ نمیارزد. بنابراین جا دارد که ابعاد و آثار فراوانِ انتظار مهدیعلیه السلام را بشناسیم و درباره وظایف منتظران ظهور او و پاداش بی نظیر آنها سخن بگوییم.
1) همان، باب 13، ح 46، ص 252.
