از وظایف تک تک افراد قبیله انتظار که بگذریم، جمعیت منتظران نیز باید طرح و برنامهای داشته باشند که در راستای اهداف امام و حجت الهی باشد. به بیان دیگر اجتماع منتظر لازم است که تلاش و حرکت خود را در مسیر رضایت رهبر موعود قرار دهد.
بنابراین جامعه منتظر بر آن است که عهد و پیمان خود با امام را به انجام رساند تا زمینه مناسب برای ظهور دولت مهدوی فراهم شود.
امام عصرعلیه السلام در یکی از بیانات خود به چنین جمعیتی اینگونه بشارت داده است:
اگر شیعیان ما – که خداوند آنان را در راه اطاعتش یاری دهد – در وفای پیمانی که از ایشان گرفته شده، یکدل و مصمم باشند؛ البتّه نعمت دیدار، از آنان به تأخیر نمیافتد و سعادت ملاقات ما برای آنها با معرفت کامل و راستین نسبت به ما، تعجیل میگردد.(1)
و آن عهد و پیمان همان است که در کتاب خدا و سخنان نمایندگان خدا آمده است که مهمترین آنها را بیان میکنیم:
1- تلاش در جهت پیروی از امامان و دوستی با دوستان ائمه و بیزاری جستن از دشمنان آنها.
امام باقرعلیه السلام از پیامبر خداصلی الله علیه وآله روایت کرده که فرمود:
خوشا حال آنکه قائم خاندان مرا درک کند در حالی که پیش از قیام، از او
پیروی کرده باشند. با دوستان او دوستی و با دشمنان او دشمنی نموده باشد. آنها رفیقان من و اهل دوستی و محبت من و گرامیترین امت من نزد من در روز قیامت هستند!!(2)
2- جمعیت منتظران در مقابل بدعتها و انحرافها در دین و رواج منکرات و زشتیها در سطح جامعه بی تفاوت نیستند و نیز در برابر فراموش شدن سنّتهای نیکو و ارزشهای اخلاقی از خود واکنش نشان میدهند.
از پیامبر اکرمصلی الله علیه وآله روایت شده که فرمود:
البتّه در پایان این امت (دورهی آخر الزّمان) گروهی خواهند بود که پاداش آنها همانند اجر امت اول اسلامی خواهد بود. آنها امر به معروف و نهی از منکر میکنند و با اهل فتنه (و فساد) میجنگند.(3)
3- جامعه منتظر در برخورد با دیگران وظیفه دارد که تعاون و همکاری را سر فصل برنامههای خود قرار دهد. و افراد این جامعه به دور از تنگ نظری و خود محوری، پیوسته حال فقراء و نیازمندان جامعه را پیگیری میکنند و از آنان بی خبر نمیمانند.
گروهی از شیعیان از امام باقرعلیه السلام درخواست نصیحت کردند؛ حضرت فرمود:
از میان شما آنکه نیرومند است، ضعیف را یاری کند و آنکه بینیاز است با نیازمندتان مهربانی ورزد و هر یک از شما نسبت به دیگری خیرخواهی کند.(4)
گفتنی است که دائره این همکاری و همیاری محدود به محیطی که در آن زندگی
میکنند نیست بلکه خیر و نیکی منتظران به محیطهای دورتر و نیازمندان شهرهای دیگر نیز میرسد زیرا که در پرتو روح انتظار هیچ جدایی و دوگانگی بین افراد احساس نمیشود.
4- افرادی که عضو جامعه منتظر هستند میباید جامعه را رنگ و بوی مهدوی بخشید و نام و یاد امام را در همه عرصهها بلند کنند و گفتار و کردار امام را به عنوان سرآمد همه سخنان و شیوهها به نمایش عمومی بگذارند و در این راه با همه وجود بکوشند که بدون تردید مورد عنایت و لطف ویژه امامان خواهند بود.
عبدالحمید واسطی از یاران امام باقرعلیه السلام به آن حضرت میگوید:
ما در انتظار امر فرج همه زندگی خود را وقف کردیم به گونهای که برای بعضی از ما مشکلاتی را به همراه داشته است!
امام در پاسخ او میفرماید:
ای عبدالحمید، آیا گمان میکنی که خداوند راه رهایی (از مشکلات) را برای آن بندهای که خود را وقف خداوند کرده باشد قرار نداده است؟! آری به خدا قسم خداوند برای او راه چارهای قرار خواهد داد. خداوند رحمت کند بندهای را که امر (ولایت) ما را زنده دارد!(5)
سخن آخر اینکه جامعه منتظر باید بکوشند که در همه ابعاد زندگی اجتماعی، الگوی سایر اجتماعات باشند و همه زمینههای لازم برای ظهور منجی موعود را فراهم کنند.
1) احتجاج، ج 2، ش 360، ص 600.
2) کمالالدین، ج 1، باب 25، ح 2، ص 535.
3) دلائلالنبوة، ج 6، ص 513.
4) بحارالانوار، ج 52، باب 22، ح 5، ص 123.
5) همان، ح 16، ص 126.
