آثار انتظار

بعضی گمان کرده‏اند که انتظار مصلح جهانی، افراد را در حالت سکون و بی تفاوتی قرار می‏دهد و آنها که منتظرند تا اصلاحگری جهانی قیام کند و فساد و تباهی را بردارد، خود در مقابل بدیها و پلیدی‏ها واکنشی نخواهند داشت بلکه ساکت و بی تفاوت، دست روی دست خواهند گذاشت و تماشاگر جنایت‏ها خواهند بود!!

ولی این نگاه، یک نگاه سطحی و به دور از اندیشه و دقت است. زیرا با توجه به آنچه در حقیقت انتظار امام موعود و ویژگی‏های آن و نیز ابعاد انتظار و ویژگی‏های منتظران مطرح شد، روشن است که روحیه انتظار، آن هم با ویژگی‏های منحصر به فرد و جایگاه بی نظیر امام مهدی‏علیه السلام نه تنها سکون و سردی را به دنبال ندارد بلکه بهترین عامل حرکت و پویایی است.

انتظار، در منتظر غوغایی مبارک و حرکتی هدف دار پدید می‏آورد و هر چه منتظر، به حقیقت انتظار، نزدیک‏تر شود سرعت حرکت او به سوی مقصد بیشتر خواهد شد. در پرتو انتظار، آدمی از خود محوری رهایی می‏یابد و خود را جزئی از جامعه اسلامی می‏بیند؛ بنابراین می‏کوشد تا جامعه را در حد توان خود به صلاح و درستی نزدیک کند و وقتی جامعه‏ای از عناصری این چنین با هویّت تشکیل یابد، اجتماعی در جهت ترویج فضیلت‏ها پدید می‏آید و حرکت عمومی به سوی اقامه خوبی‏ها، شکل می‏گیرد و در چنین محیطی که محیط صلاح و سازندگی و فضای امیدبخشی و نشاط و عرصه تلاش و همیاری و همکاری است، زمینه رشد باورهای دینی و بینش عمیق مهدوی در افراد جامعه پدید می‏آید و منتظران، که به برکت انتظار، در فساد

محیط حل نشده‏اند بلکه هویت دینی و مرزهای اعتقادی خود را حفظ کرده‏اند، در برابر سختی‏ها و مشکلات دوران انتظار بردباری می‏کنند و به امید تحقق وعده حتمی الهی بلاها را به جان می‏خرند و لحظه‏ای گرفتار سستی و یا ناامیدی نمی‏شوند.

راستی کدام مکتب و مذهبی را می‏شناسید که برای پیروان خود چنین مسیر روشنی را ترسیم کرده باشد؟! مسیری که با انگیزه‏ای الهی پیموده می‏شود و در نهایت پاداشی بس بزرگ را به ارمغان می‏آورد.