برابر روایات، جمعیتی که تحت حاکمیّت جهانی امام مهدیعلیه السلام بسر میبرند، با هم متحد و صمیمی خواهند بود و در زمان بر پایی دولت مهدوی جایی برای کینه و
دشمنی نسبت به یکدیگر در دلهای بندگان خدا نخواهد ماند.
امام علیعلیه السلام فرمود:
وَلَوْ قَدْ قامَ قائِمُنا… لَذَهَبْتِ الشَّحْناءُ، مِنْ قُلُوبِ الْعِبادِ…
وقتی قائم ما قیام کند، کینه از دلهای بندگان برود.
در آن زمان دیگر بهانهای برای کینه توزی نیست زیرا که روزگار عدل و دادگری است و حقی از کسی ضایع نمیشود و روزگار خردورزی و تعقّل است نه عقل ستیزی و شهوت پرستی.(1) بنابراین زمینهای برای دشمنی و کینهجویی باقی نمیماند و از این رو دلهای مردم که تا پیش از این، پراکنده و دور از هم بود، انس و الفت مییابد و همگان به برادری و اُخوّت قرآنی باز میگردند(2) و چونان برادران با یکدیگر همدل و مهربان میشوند.
امام صادقعلیه السلام در وصف روزگار سبز مهدوی فرموده است:
[در آن ایّام] خداوند وحدت و اُلفت بین قلوب پریشان و پراکنده برقرار کند.(3)
و اگر دست خدا در کار است دیگر عجیب نیست که این همدلی و صمیمیت به جایی رسد که تصور آن در دنیای کنونی که بحران تضادها و کشمکشهای مادّی به اوج خود رسیده است، دشوار باشد.
امام صادقعلیه السلام فرمودند:
وقتی قائم ما قیام کند دوستی واقعی و صمیمیت حقیقی بیان میشود. هر نیازمندی دست میبرد و از جیب برادر ایمانیاش به مقدار نیاز برمیدارد و برادرش او را منع نمیکند.(4)
1) در دو بخش قبلی به تفصیل درباره عدالت دوران امام مهدی و کمال عقلی مردم در آن روزگار سخن گفته شد.
2) اشاره به آیه انما المؤمنون اخوة…، همانا مؤمنان با یکدیگر برادرند؛ سوره حجرات، آیه 10.
3) کمال الدین، ج 2، باب 55، ح 7، ص 548.
4) بحارالانوار، ج 52، ح 164، ص 372.
