از آنجا که موعود منتظر برای استقرار عدالت در تمام زمین ذخیره شده است، برای انجام رسالت خود نیاز به یک سیستم قضایی مستحکم دارد بنابراین آن حضرت در این بخش به شیوه جدّ بزرگوارش امام علیعلیه السلام عمل میکند و با جدّیت و قدرت به دنبال بدست آوردن حقوق پایمال شده مردمان است و حق را در هر کجا باشد، گرفته و به صاحب آن بر میگرداند.
و چنان به عدالت رفتار میکند که مطابق روایات، زندگان آرزو میکنند که مردگان بر گردند و از برکت عدل او بهرهمند شوند.(1)
گفتنی است که بخشی از روایات بیانگر آن است که امام مهدیعلیه السلام در مقام قضاوت مانند حضرت سلیمانعلیه السلام و حضرت داودعلیه السلام عمل میکند و مانند آنها با علم الهی که دارد حکم میکند و نه با استناد به شاهد و گواه.
امام صادقعلیه السلام فرمود:
وقتی قائم آل محمد قیام کند مانند داود و سلیمانعلیهما السلام داوری میکند، (یعنی) شاهد و گواه طلب نمیکند.(2)
و شاید راز اینگونه داوری آن است که به سبب اعتماد بر علم الهی، عدالت حقیقی بر پا میشود در حالی که وقتی بر گواهان و سخن آنها تکیه میشود، عدالت ظاهری حاکم میشود زیرا به هر حال شاهدان از میان انسانها هستند و احتمال اشتباه هست.
البته درکِ چگونگی قضاوت کردنِ امام مهدیعلیه السلام به شیوه گفته شده کار دشواری است ولی میتوان فهمید که این شیوه با اوضاع روزگار آن حضرت سازگار است.
1) الفتن، ص 99.
2) اثبات الهداة، ج 3، ص 447.
