حذیفه گوید: از حضرت حسین علیه السلام شنیدم که میفرمود: به خدا سوگند، بنی امیه به طور حتم بر کشتن من یکدل و همداستان گردند و پیشاپیش آنان، عمر بن سعد باشد. این خبر را در زمان حیات پیغمبر از امام حسین علیه السلام شنیدم. بدین خاطر از آن حضرت پرسیدم: آیا رسول خدا این جریان را به شما گزارش داد؟
فرمود: خیر.
سپس خدمت پیامبر شرفیاب شدم و ماجرای گفتگویم را با امام حسین علیه السلام به عرضش رساندم و آن خبر غیبی را برای آن حضرت بازگو نمودم.
رسول اکرم فرمودند:
«علمی علمه و علمه علمی»
دانش من، دانش حسین است و علم او، علم من می‌باشد.
در گزارش دیگری آمده که امام حسین علیه السلام به اصبغ بن نباته
فرمودند:
«نحن الذین عندنا علم الکتاب و بیان ما فیه و لیس عند احد من خلقه ما عندنا، لأنا اهل سر الله»
ما کسانی هستیم که علم کتاب و بیان آنچه در کتاب است، نزد ما می‌باشد و آنچه (از علوم غیبی و معارف الهی و اسرار ربانی) پیش ما اهل بیت است، نزد هیچیک از مخلوقات خدا نیست، زیرا ما اهل راز و صاحب اسرار خداوندیم.
اصبغ گوید: آنگاه حضرت حسین علیه السلام در چهرهی من تبسمی نمود و سپس فرمود: ما (اهل بیت عصمت و طهارت) دودمان خدا و وارثان پیامبرش هستیم.
از امام هشتم، حضرت رضا علیه السلام گزارش گردیده که فرمودند: قطعا خداوند، پیامبران و امامان را – که درودهای الهی بر آنان باد – توفیق بخشیده و از دانش و حکمتهای مخزون و نهفتهی خویش، آنچه به دیگران عطا نکرده، به ایشان موهبت نموده است. بدین خاطر علم آنان، از دانش اهل هر زمان، برتر می‌باشد.
