زمان مطالعه: < 1 دقیقه
روزی امام صادق علیه السلام به شاگردانش فرمود:
گاهی شخصی را مییابی که در سخنوری چنان زبردست است که یک لام و واوی خطا نکند، او خطیب و گویندهای ماهر و توانا می‌باشد که به فن بیان آشنا است و بسیار شیوا و زیبا سخن میگوید. ولی قلبش چنان تیره و تار است که از شب تاریک و ظلمانی سیاهتر می‌باشد. و گاهی بعکس، شخصی را مییابی که قدرت ندارد آنچه در فکرش میگذرد به زبان آورد و نهفتههای دلش را بیان کند، اما قلبش چنان نورانی و تابناک است که به سان چراغ پرفروغی میدرخشد و نورافشانی میکند.
