از مجموع این آیات و اخبار که از «تفسیر نور الثقلین» و «غرر الحکم» و «روح هستی» نقل شده و سایر تعالیم مکتب وحی که در مدارک روایی ثبت گردیده استفاده میشود که آلودگی به گناهان و سیئات اخلاقی به مراتب از بیماریهای جسمی و امراض بدنی دشوارتر و مصیبت بارتر می‌باشد، کوردلی و قساوت قلب، از لال شدن و نابینائی چشم سر خطرناکتر و بدتر است و خلاصه زشتی سیرت و پلیدی باطنی قطعا از زشتی صورت و آلودگیهای ظاهری، بیشتر مایهی بدبختی و تیره روزی است.
چنانکه مردم از کثافتهای جسمی میگریزند و از زشتی چهره و صورت ناراحتند و رنج میبرند و در صدد معالجه برآمده، خوش دارند صورتی زیبا و بدنی سالم و شاداب داشته باشند، نیز باید صد چندان بکوشند تا روح خود را درمان کنند، بیماریهای اخلاقی و انحرافهای اعتقادی را ریشه کن نمایند، از گناهان که باعث دل مردگی و افسردگی است و نور هدایت و مشعل خرد را در جان بشر خاموش میسازند فاصله بگیرند و سیرتی نیکو و باطنی آراسته به صفات ارزشمند انسانی به دست آورند.
صورت زشت و چهرهی نازیبا گاهی چنان رنج آور و تاسف بار است که آدمی را تا مرز دیوانگی پیش میبرد، اعصاب و روانش را فرسوده میسازد و به انجام کارهای جنون آمیز وادارش مینماید. خبری که
اکنون میخوانید به گزارش کتاب «اخلاق از نظر همزیستی و ارزشهای انسانی» در روزنامهی کیهان شمارهی 9783 چاپ گردیده است.
