خداوند متعال مىفرماید: وَ لا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِی حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِیِّهِ سُلْطاناً فَلا یُسْرِفْ فِی الْقَتْلِ إِنَّهُ کانَ مَنْصُوراً(1)؛ کسى را که خداوند خونش را حرام شمرده، به قتل نرسانید، مگر به حق و آن کسى که مظلوم کشته شده، براى ولیش سلطه (حق قصاص) قرار دادیم؛ اما در قتل اسراف نکند، چرا که او مورد حمایت است».
سلّام بن مستنیر مىگوید: امام محمد باقر علیه السّلام درباره آیه وَ مَنْ قُتِلَ
مَظْلُوماً فرمود:
«او حسین بن على علیه السّلام است که مظلوم کشته شد و ما اولیاى او هستیم. و قائم ما چون قیام کند، در طلب انتقام خون امام حسین علیه السّلام برآید؛ پس مىکشد تا جایى که گفته مىشود اسراف در قتل کرده است. مقتول، حسین علیه السّلام و ولى او قائم عجّل الله تعالى فرجه الشّریف است. و اسراف در قتل این است که غیر قاتل او کشته شود. او منصور است؛ زیرا از دنیا نمىگذرد تا این که یارى شود به مردى از خاندان پیامبر خدا که زمین را پر از قسط و عدل کند، همچنان که پر از جور و ظلم شده باشد».(2)
قندوزى حنفى نیز مىگوید: «از امام على الرضا فرزند موسى الکاظم (رضى الله عنهما) رسیده که آن حضرت فرمود: آیه وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً(3) درباره حسین و مهدى علیهما السّلام نازل شده است».
1) سوره اسراء، آیه 33.
2) تفسیر عیاشى، ج 2، ص 290: «عن سلام بن المستنیر عن ابى جعفر علیه السلام فى قوله: «وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِیِّهِ سُلْطاناً فَلا یُسْرِفْ فِی الْقَتْلِ إِنَّهُ کانَ مَنْصُوراً» قال: هو الحسین بن على علیه السّلام قتل مظلوما و نحن اولیاؤه، و القائم منّا اذا قام طلب بثار الحسین، فیقتل حتى یقال قد اسرف فى القتل، و قال: المقتول الحسین علیه السّلام و ولیه القائم، و الاسراف فى القتل ان یقتل غیر قاتله انه کان منصورا، فانه لا یذهب من الدنیا حتى ینتصر برجل من آل رسول الله صلّى الله علیه و آله و سلّم یملأ الارض قسطا و عدلا کما ملئت جورا و ظلما». (البرهان، ج 2، ص 419؛ بحار الانوار، ج 10، ص 150؛ اثبات الهداة، ج 7، ص 102.
3) ینابیع المودة، ص 590.
