جستجو
این کادر جستجو را ببندید.

القاب امام مهدى از زبان امام حسین

زمان مطالعه: 2 دقیقه

امام زمان علیه السّلام القاب مبارکى دارند که بعضى از آن‏ها، مستقیما با «عاشورا» در ارتباط است و بعضى از لقب‏هاى مقدّس آن حضرت، بر زبان جد بزرگوارشان علیه السّلام جارى شده است.

عیسى الخشاب مى‏گوید: از محضر امام حسین علیه السّلام سؤال کردند: آیا شما

صاحب این امر هستید؟

فرمود: «لا و لکن صاحب الامر الطرید الشرید الموتور بابیه، المکنّى بعمّه، یضع السیف على عاتقه ثمانیة اشهر؛(1) نه من نیستم، بلکه صاحب این امر کسى است که از میان مردم کناره‏گیرى مى‏کند و خون پدرش بر زمین مى‏ماند و کنیه او کنیه عمویش خواهد بود. آن‏گاه شمشیر برمى‏دارد و هشت ماه تمام شمشیر بر زمین نمى‏گذارد».

«طرید» و «شرید»- که هردو به یک معنا است- از القاب حضرت ولى عصر عجّل الله تعالى فرجه الشّریف به شمار مى‏آید. این دو عبارت در زبان امامان معصوم علیهم السّلام نیز به کار رفته و معناى آن‏ کنار زده و رانده شده است. حاجى نورى رحمه الله در معناى «شرید» مى‏گوید: «رانده شده از مردمى که آن حضرت را نشناختند و قدر وجود نعمت او را ندانستند و در مقام شکرگزارى و مقام حقش برنیامدند؛ بلکه پس از این‏که از دست یافتن بر او ناامید شدند، به قتل و قمح ذریّه طاهره ایشان پرداختند و به کمک زبان و قلم، سعى بر بیرون راندن نام و یاد او، از قلوب و اذهان مردم کردند».(2)

علامه مجلسى رحمه الله درباره این حدیث مى‏فرماید: «الموتور بابیه»؛ یعنى، کسى که پدرش را کشته‏اند و طلب خونش را نکرده‏اند. مراد از «والد»، امام حسن عسکرى علیه السّلام، یا امام حسین علیه السّلام و یا جنس والد است که شامل همه ائمه علیهم السّلام مى‏شود، و «مکنى بعمه» شاید کنیه برخى از عموهاى حضرت،

ابو القاسم باشد، یا این که امام زمان عجّل الله تعالى فرجه الشّریف کنیه‏اش ابو جعفر، ابى الحسن و یا ابى محمد باشد. بعید نیست علت تصریح نکردن به اسم حضرت و آوردن کنیه، به جهت خوف از عموى حضرت باشد. و قول وسط، ظاهرتر است».(3)


1) کمال الدین، ج 1، ص 318، اثبات الهداة، ج 6، ص 397؛ بحار الانوار، ج 51، ص 133.

2) نجم الثاقب، ص 78.

3) بحار الانوار، ج 51، ص 37.