درباره روز قیام و ظهور حضرت، روایات مختلفى وارد شده است که در آنها، روز نوروز، عاشورا، شنبه و یا جمعه، روز ظهور معرفى شده است.
البته از آنجایى که نوروز، طبق سال شمسى و عاشورا، بر اساس سال قمرى محاسبه مىشود، یکى شدن این دو روز امکانپذیر است و هم زمانى این دو روز با جمعه یا شنبه نیز ممکن است.
اما روایاتى که روز ظهور را، دو روز از هفته بیان کرده، قابل توجیه است؛ یعنى، در صورت صحیح بودن سند این روایات، احادیث روز جمعه
به روز «ظهور» و روایات روز شنبه به روز «استقرار و تثبیت قیام حضرت و نابودى مخالفان» تفسیر مىشود. البته روایات روز شنبه، از نظر سند مورد تأمّل و بررسى است؛ ولى قیام روایات روز جمعه از این نظر ایرادى ندارد.(1) اما آنچه مهم است، این که قیام حضرت ولى عصر عجّل الله تعالى فرجه الشّریف، مصادف با روز شهادت سید الشهداء علیه السّلام است و این مطلب ما را به ارتباط ویژه صاحبان این دو قیام رهنمون مىسازد.
امام محمد باقر علیه السّلام فرموده است: «کانى بالقائم یوم عاشورا یوم السبت قائما بین الرکن و المقام و بین یدیه جبرئیل ینادى: البیعة لله فیملأها عدلا کما ملئت ظلما و جورا؛ گویا حضرت قائم عجّل الله تعالى فرجه الشّریف را مىبینم که روز عاشورا، روز شنبه بین رکن و مقام ایستاده و جبرئیل پیش روى او ندا مىکند: بیعت براى خدا است. پس زمین را پر از عدل مىکند؛ همانگونه که پر از ظلم و جور شده بود».
امام جعفر صادق علیه السّلام نیز مىفرماید:
«ان القائم صلوات الله علیه ینادى باسمه لیلة ثلاث و عشرین و یقوم یوم عاشورا یوم قتل فیه الحسین بن على علیه السّلام؛ قائم- درود خدا بر او باد- در شب بیست و سوم ماه رمضان، به نام (شریفش) ندا مىشود، و در روز عاشورا، روزى که حسین بن على علیه السّلام، در آن کشته شد، قیام خواهد کرد».
1) چشماندازى به حکومت مهدى عجّل الله تعالى فرجه الشّریف، ص 63.
