در روایات، به مطالب و سخنان نخستین امام زمان علیه السّلام اشاراتى شده است؛ از جمله آنها روایتى است که محدث بزرگوار شیخ على یزدى حائرى رحمه الله نقل کرده است. او مىگوید: «زمانى که قائم آل محمد ظهور کند، ما بین رکن و مقام مىایستد و پنج ندا مىدهد:
1. «الا یا اهل العالم انا الامام القائم؛ آگاه باشید اى جهانیان که منم امام قائم»؛
2. «الا یا اهل العالم انا الصمصام المنتقم؛ آگاه باشید اى اهل عالم که منم شمشیر انتقام گیرنده»؛
3. «الا یا اهل العالم ان جدّى الحسین قتلوه عطشانا؛ بیدار باشید اى اهل عالم که جدّ من حسین را تشنه کام کشتند»؛
4.«الا یا اهل العالم ان جدّى الحسین طرحوه عریانا؛ بیدار باشید اى اهل عالم که جدّ من حسین را عریان روى خاک افکندند»؛
5. «الا یا اهل العالم ان جدى الحسین سحقوه عدوانا؛ آگاه باشید اى جهانیان که جدّ من حسین را از روى کینه توزى پایمال کردند».(1)
امام زمان عجّل الله تعالى فرجه الشّریف ابتدا خود را چنین به جهانیان معرفى مىکند: قائم و شمشیر انتقام منم؛ قیام نمودم تا انتقام خون جدم حسین علیه السّلام- که او را تشنه
لب شهید کرده، بدن مطهرش را عریان روى خاک افکندند و پایمال کردند- بگیرم.
آرى، اولین کلام حضرت مهدى عجّل الله تعالى فرجه الشّریف، یاد امام حسین علیه السّلام است که همواره یاد او، در دل هر انسان آزاده و طالب حقى زنده است و این مصیبت عظیم، جز با ظهور فرزندش تسلّى نمىیابد.
1) الزام الناصب فى اثبات الحجة الغائب، ج 2، ص 282.
