سخن در این زمینه بسیار است، ما هنوز به تبعیض های بسیاری در زمینه فرهنگی برخورد می کنیم. نوع تربیت و میزان و کیفیت آن برای همه طبقات یکسان نیست. نوع مدارس و دانشگاه ها برای همه آنها که استعداد همانندی دارند متفاوت است، هزینه آنها، شرایط ورود در آنها بگونه ای است که عملا شاهزادگان و طبقه نجبا می توانند در آن وارد
شوند.
تسهیلات تربیتی در اختیار همگان نیست. در نتیجه بسیاری از استعدادها، آن هم از طبقه فقر او محرومان در معرض تلف و هدر است. اگر از بین طبقه محروم مخترعی و صاحب فکری بیرون آید قطعا باید آن را یک معجزه تلقی کرد. زیرا شرایط و امکانات در اختیار او نیست.
آداب و رسوم، نوع سخن گفتن، سیستم ادا و اطوارها بگونه ای است که بر اساس آن حتی می توان طبقات را مشخص کرد. وضع بهمین گونه است در زمینه هنر. هنری که برای طبقه بالا مطرح است در اختیار طبقه محروم نیست (البته این امر با توجه به جنبه شرعی قضیه از نظر ما مورد بحث نیست فقظ در چار چوپ بیان تبعیض است)
دامنه این تبعیض ها به مزایای زندگی از لحاظ نوع تفریحات، میزان مرخصی سالانه، نوع عضویت در انجمن ها، حشر و نشرها هم مربوط می شود و در کل تبعیض در این زمینه کاملا بچشم می خورد. اصولا وجود طبقه یقه سفیدها با یقه چرکین ها خود نشان دهنده وجود این تبعیض هاست.
