هدف آنها از زندگی بسیار تنگ نظرانه و محدود بینانه است. همه آنچه را که باید وسیله بحساب آیند از نظر آنها هدفند، مثل خوردن، خوابیدن، کارکردن، ازدواج، تولید نسل، و…
آنها که باصطلاح اهل دین و مذهبند باز هم هدفی کوته بینانه دارند. گمان شان این است که دنیا را با هر وصله و پینه ای که شده زود بگذرانند تا در بهشت هر چه زودتر به وصال حورعین برسند، از غم ها و رنج های موجود آب زیر کاهی فرار کنند و به خصب و نعمت ابدی برسند.
برای آنها تحلیل این مساله بسیار مشکل است که هر که در این دنیا کور و نابینا باشد در آن دنیا هم دچار چنین وصفی است. آن کس که در این دنیا بی بینش است و تن به ستمکاری و ظلم می دهد، منظلم واقع می شود، توسری خوردن را پذیرا می گردد در آن دنیا وصفی بهتر از این ندارد
اینان گمان دارند بهشت جای بیعرضه ها، یقه چرکین ها، نادان ها، توسری خورها، و ستم پذیرهاست بهین نظر به نظافت، تزکیه، احقاق حق،
دفاع از خود تن در نمی دهند و پیداست چه عاقبت ننگینی دارند.
