در اینجا از نظر فلاسفه و صاحبان اندیشه ای باید سخن گفت که بر اساس تحلیل های مادی گرایانه و طرز فکرهای خاص آینده را آینده ای خوش و روشن، توام با خیر و صلاح می بینند.
گو اینکه اینها از جهاتی مانند صاحبان مذاهب و ادیان می اندیشند ولی تفاوت بسیاری در ادامه دور نمای حیات با مذاهب دارند که ما ناکزیریم این دو طرز فکر و نظر را از هم تفکیک کنیم.
اینان می گویند آینده روشن است از آن بابت که تاریخ رو به کمال است. روزی می رسد که بر اساس تجارب بسیار در زمینه صواب و خطا بشریت راه خود را می یابد و از بدکاری، لجبازی، عصیان، انحراف و کجروی دست بر می دارد. می کوشد با تشکیل سازمان ها و اجتماعات، با تشکل سازمانی توده ها دنیائی نو برای خود بسازد و زیبائی و شکوه و عظمت و رفعت برای خود پدید آورد.
از نظر آنها باید گفت جهان اصلاح شدنی است، نا بسامانیها از میان رفتنی است از جهت:
