فانی بودن باطل

از نظر اسلام باطل از بین رفتنی و فانی شدنی است. اصولا از دید قرآن عواملی که مانع صعود و تکامل انسان می شوند در تعبیر قرآنی هم چون کف بر روی آب هستند که زودگذر، سست و ناپایدارند. و آن چنان نیستند که بتوانند ایستادگی کنند.

از دید دیگر اراده حاکم بر سیر تحولات تاریخی در اسلام این است که عرصه باطل محدود است و عرصه حق نامحدود و همیشه باطل محاط است و حق محیط. این امر حتمی است و اساس آفرینش، نظام و اراده آن و دعوت و لعبتت انبیاء بر این مبنا قرار دارد.

کفی که بر روی آب است چند صباحی ابراز وجود می کند و دیده ها را بسوی خود جلب می نماید. آن چنان که هر کس چشم بدان نهد احساس عظمت برای آن کرده و خود را در برابرش حقیر می بیند. در حالی که صرف جثه است و عظمت آن بر باد رفتنی است. از آن نباید نگران بود. بالاخره آب روان و زلال بر جای می ماند و بس.