روایات سخن از توسعه برکات در روی زمین دارند و می گویند زمین برکات خود را بیرون می ریزد و آسمان آنچه از باران و ابرها دارد بر زمین می ریزد، طوری که کشت ها سر و وضع بهتری پیدا کنند. زمین ها سرسبز و خرم شوند، و تولیدها چند برابر گردند.
از سوی دیگر این توسعه برکات در سایه خیر خواهی ها نسبت بهم دیگر و دوری از اسراف است. زیرا می دانیم ما زاد غذائی که امروزه تنها در امریکا دور پخته می شوند قادرند جمعیت یک ملیارد نفری چین را برای چند روزی سیر نگه دارند. در آخر الزمان جلوی این اسراف ها گرفته می شود. هر کس در بین دو حد اسراف و اقتدار است. نه چندان می خورد که از دهانش بر آید و نه چندان که از ضعف جانش بر آید.
از سوی سوم علت توسعه برکات خودداری از حرص و ولع در جمع کردن و انباشتن غذا و تنها برای خود نگهداشتن است. هر کس بفکر جمع و همسایه خویش خواهد بود. در صدد آن است برادران عقیدتی خود را دریابد و آنها را مورد توجه قرار دهد. بدین نظر کسی احساس ضیقی و تنگی نخواهد کرد.
