کار شرافتمندانه در اختیار همگان است. دستمزد عادلانه برای همگان است. توزیع عادلانه ثروت و در آمد انجام می شود. ثروت ها از کنز شدن دور مانده و به جریان می افتند، منابع عمومی همه گاه مورد نظر است انحصارات از میان برداشته می شود. اسراف و اتراف و اتلاف به کناری می روند و این ها خود سببی برای پیدایش رفاه عمومی هستند.
از سوی دیگر نظام به گونه ای است که شکمهای گرسنه به فکر شکمهای سیر هستند، در برابر دردها و رنجها حساسیت است. رحم و عاطفه، خیر خواهی و همنوع دوستی در جامعه روح پیدا می کند. همه در طریق خدمت
به انسانها، تلاش برای حمایت و حراست از هم هستند. آنها که دارند برای آنها که ندارند غم خوار می شوند و وحدت در عقیده آنها را به رعایت چنین حسن نیتی می کشاند و این خود گاهی در طریق رفاه عمومی است.
جامعه آینده در سایه وحدت در عقیده و هدف جامعه ای متعاون و متکافل است، مساوات و مواسات در آن برای همگان است، همزیستی مسالمت آمیز برای همه است. افراد خود را بمانند اعضای یک پیکر می دانند. با استفاده از خیر و برکت عمومی، تحدیدهائی که از نظر شرعی در زمینه مال و دارائی و مصرف است، موجبات پدید می آید که همگان متنعم شوند و به رفاه دست یابند.
