همه مسائل و ابعاد فرهنگی رنگ و روی دیگری می گیرند. مراسم مورد تجدید نظر و ارزیابی قرار خوداهند گرفت آداب و رسوم مورد بازرسی و بازبینی قرار می گیرند و آدمی تن به پذیرش آدابی می دهد که او را رفعت دهد، رسمی را می پذیرد که در آن خیر و برکتی برای جامعه باشد، در مراسمی شرکت می کند که در آن نافرمانی خدا نباشد.
روزی می رسد که بشر از این هنر تخدیر کننده و آزار دهنده می رمد. بدنبال هنری می رود که بیدار کننده، هشیاری دهنده و حرکت آفرین باشد. هنرهائی که زمینه بی خبری را در انسان تقویت می کنند، هنری که ناراحتی و تاسف برای آدمی بیافریند هنر نیست، زهر و سم است، عامل رسوائی است.
آینده بگونه ای است که از آن ادبیات، استعارات، ضرب المثل ها، کنایات، شعر و نثر همه در خدمت بیداری مردم، روشنگری آنها، هشیاری جامعه اند. به آدمی درس زندگی می دهند، راه و رسم عصیان را در برابر
تبعیض ها، تا برابری ها، خیانت ها می آموزند.
فکر و فلسفه تغییر می کنند، از وضع موجود که تنها درگیر روابط علت و معلولی هستند و عوامل عینی را نادیده می گیرند بیرون می آیند مشی و روش شان صرفا مادی نیست، در طریق بافتن و سر هم کردن و از آن عظمت خود را به رخ دیگران کشیدن نیستند سعی دارند گرهی از کار مردم بگشایند راهی و دوستی ارزنده به بشریت بیاموزند، طریق حیاتی را به آنان یاد دهند.
