دورنمای آینده این است که مادی گری از میان می رود و معنویت کاذب هم که نشانه بی اصالتی انسان است فانی شود و انسان دیگر مجبور نیست که چوب کذب و ظاهر سازی خود را بخورد.
اندیشه های مذهبی که ترک آن مایه سقوط جان و روان ما و اضمحلال انسانیت شده اند دوباره روح می گیرند، فقدان ایمان که موجب سرخوردگی ها احساس تنهائی ها، انزواجوئی ها، بدبینی ها و شکستها شده بود بشریت را بخود می آورد تا دوباره بازگشتی به ایمان داشته باشد و دردهای خود را از آنجا درمان کند.
تزلزل افکار سر در گمی ها و اضطراب که اغلب ناشی از بی ایمانی، ضعف ایمان بود از میان برود و ایمان گشاینده راه و حلال مشکلات کسانی باشد که ناراحتی های شخصیتی دارند و به اختلالات آن دچارند. اخلاق جنبه تعینی پیدا خواهد کرد نه استنباطی و ملاک خوب و بدش مذهب خواهد بود.
در آینده دور یا نزدیک تعالیم مذهبی هستند که راه روش آدمی را در زندگی معین می کنند نه تعالیم بشری از آن بابت که در تعلیمات وحی خطا و اشتباهی نیست، نظر شخصی نیست، غرض آلوده و حسادت رنجی در آن راه
ندارد.
آنچه که در این زمینه راجع به جنبه معنویت انسان ترسیم کرده اند عبارتند از:
