آری، این بینش اسلامی است که در آینده مذهب و اعتقاد جوامع انسانی عقیده واحد گردد. زیرا بشریت به تجربه دریافته است که دوگانگی ها و چندگانگی ها بدان خاطر است که عقیده ها متعدد و چند گونه اند. اختلافات و تضادهای ظاهری ناشی از تضاد و تعارضی است که از درون منشاء می گیرد.
مردم خود از نابسامانی های ناشی از تشتت عقیده و آراء بجان آمده و در جستجوی یافتن عقیده ای واحد، عقیده ای که بتوانند سفید و سیاه را بدور هم جمع کند و در کنار هم بنشاند براه می افتند. بدنبال عقیده ای می روند که در آن پذیرش در بسته و چشم بسته نباشد، راه پیشرفت از روی استدلال و منطق در آن موجود باشد.
بشریت بدنبال عقیده ای می رود که چون عقیده تثلیت بهت آور و سر در گم کننده نباشد. مردم ناگزیر نباشند تحت ملاحظات و روابط، رودربایستی ها، تلقین ها و القاءت جبری آن را بپذیرند و اگر هم نپذیرفتند چوب تکفیر را بخورند. و قطعا چنین عقیده ای توحید است که صریحترین جوانب و ابعاد بحثش در اسلام است.
