اعتقاد به توحید زمینه را برای وابستگی انسان بی تقوا بی نهایت جلب می کند، آن چنان که او ناگزیر نباشد به مسائل جزئی و کم اهمیتی، و به اشخاص و افرادی که در مرحله ما دونند وصل باشد و بخاطر آن عزت نفسش بخطر افتد.
آینده از نظر اسلام بگونه ای است که خلاءهای درونی پر شوند، از هم گیسختگی ها از میان بروند، روحیه های ضعیف و متزلزل اصلاح شوند، نفاق
درونی به وفاق تبدیل گردد بحرانهای شخصیتی رنگ و روئی و صورتی عادی پیدا کنند، و زمینه برای رشد و تجلی انسانیت فراهم گردد.
در آینده عفت و اخلاق، عشق و محبت جای آلودگی و سردی را خواهد گرفت. چنگ و ستیزهای درونی عصیان ها، و طغیان ها از میان خواهند رفت. اختناق ها نارضائی ها، شور و بلواهای درونی خاموش خواهند شد. و آدمی خود را در منبع لا یزال سیراب خواهد دید و آگاهانه به پیش خواهد رفت.
اخلاق رنگ خدائی خواهد گرفت و انسانها سعی دارند در مشی و روابط خود کریم، بخشنده، مهربان، با گذشت، صبور و علیم باشند و راه را برای وصول به مرحله خدا گونه شدن هموار سازند.
