اتفاقا سیاست های موجود و دورنماها در این زمینه نیز موید این نظرند و امکان وقوع آن را تایید می کنند. امروزه تمایلات ناسیونالیستی گو اینکه به ظاهر درون گروهی است ولی در باطن و نفس امر حرکتی و تمایلی به وحدت و ایجاد زمینه آن است.
اندیشه های توسعه طلبانه که از یکسو خطری برای بشریت است این دیدگاه را به آدمی می دهد که می خواهد به سوی مقررات واحد حرکت کند و اندیشه خود را به آن سوی مرزها بکشاند. می خواهد همه ملتها را بسوی یک ملت و یک فکر بکشاند و همگان را بصورت یک جامعه در آورد.
از سوی دیگر زمینه های ائتلافی که در سطح بین بین المللی وجود دارد مثل اتحادیه دول، وحدت در پیمانهای نظامی و اقتصادی کشورها، گو اینکه خطری برای بشریت هستند دورنمای امکان این شکل را عرضه می دارد: موسسات فرهنگی چون یونسکو، سازمانهای جهانی دیگر چون سازمان خواربار، با هر فکر و منشائی که باشند در بهم نزدیک کردن انسانها موثرند.
بهر حال امروزه تغییر جهتی در افکار سیاسی مردم می بینیم که می رود صورت وسیع و جهانی بگیرد و همه جوامع کشورها را تحت الشعاع قرار دهد بر این اساس مشکل وقوعی جز از لحاظ روش.
