آیة الله محمدمهدى آصفى در سال 1317 ش در یک خانواده روحانى در نجف اشرف دیده به جهان گشود. پدرش مرحوم شیخ على محمّد آصفى، از فقها ومدرسان حوزه علمیه نجف اشرف بود که آثارى از وى در زمینه مسائل قرآنى به یادگار مانده است.
آیة الله آصفى، پس از گذراندن دوران ابتدایى و مقدارى از تحصیلات متوسطه، به فراگیرى مبادى علوم دینى از نحو و منطق و بلاغت پرداخت. دروس سطح فقه، اصول وفلسفه را نزد اساتید وقت، شیخ صدرالدین بادکوبى، شیخ مجتبى لنکرانى، سید جعفر جزایرى و پدرش فرا گرفت. خارج فقه و اصول را نزد آیة الله میرزا باقر زنجانى، آیة اللّه شیخ حسین حلى و آیة اللّه حکیم تلمّذ کرد. در درس مکاسب امام خمینى قدس سره نیز مدتى حضور یافت؛ امّا بیشترین فراگیرى او از آیة اللّه خویى قدس سره بود.
وى در ضمن تحصیل علوم حوزوى از دانشگاه بغداد در رشته معارف اسلامى نیز، مدرک کارشناسى ارشد دریافت کرد. مدتى در عراق تحت تعقیب نیروهاى امنیتى حزب بعث بود وپس از هفت ماه اختفا توانست از طریق سوریه به ایران مهاجرت کند. در ایران، مدتى در درس آیة اللّه گلپایگانى قدس سره و میرزاهاشم آملى قدس سره حاضر شد و از آیة اللّه آملى اجازه اجتهاد گرفت.
استاد در طول این مدت، در حوزه علمیه نجف ودو دانشکده در نجف و
بغداد و نیز در حوزه علمیه قم، در رشته هاى فقه، اصول، علوم قرآنى، تفسیر و فلسفه به تدریس مشغول بوده است و اینک به تدریس خارج فقه و اصول در حوزه علمیه قم اشتغال دارد. از آغاز جوانى به نوشتن علاقه داشت وبیش از چهل کتاب و رساله در مسائل مختلف فرهنگ اسلامى ـ چون اخلاق، تفسیر، عرفان، علوم قرآن، فقه، اصول، سیره، تاریخ، فلسفه و عقاید ـ به زبان عربى تألیف کرده است. برخى از آنها به طور مکرّر در عراق، ایران و لبنان انتشار یافته و تعدادى از آنها به زبان هاى فارسى، اردو، انگلیسى، فرانسوى و ترکى ترجمه شده است.
برخى آثار چاپ شده آیت الله آصفى به قرار زیر است:
التقوى فی القرآن؛ العلاقة الجنسیة فی القرآن؛ آیة الکنز؛ درآمدى بر علم تفسیر؛ وعی القرآن؛ المیثاق؛ آیة التطهیر؛ المذهب التاریخی فی القرآن؛ الشهود فی القرآن؛ الولاء والبرائة؛ الکلمات الابراهیمیة العشرة؛ الاستعاذة؛ تفسیر بخشى از سوره بقره؛ تفسیر سوره انفال؛ الجسور الثلاثة و کتاب هاى دیگر.
