آماده سازى دنیا براى انقلاب امام عصر(عج) وظیفه اى گسترده، سترگ و پیچیده است که این گروه در رویارویى با ستمگران وطاغوت هاى مستکبر و سردمداران کفر، بدان اقدام مى کند.
این ستمگران، یک جبهه سیاسى وسیع را ـ به رغم تمامى اختلاف هایى که در میانشان حاکم است ـ تشکیل مى دهند! این جبهه اهرم هاى قدرت زیادى در اختیار دارد؛ همچون: ثروت، اقتدار سیاسى، نظامى و تبلیغاتى، ارتباطات [گسترده] و تشکیلات [پیچیده]، و از این وسایل در کوبیدن بیدارى نوپاى اسلامى ونابودى آن بهره مى برد.
از این رو گروهى که عهده دار آماده سازى جهان براى ظهور امام عصر«علیه السلام»است، به ناچار در رویارویى با این نیروها، باید از همان تشکیلات جبهه استکبار جهانى برخوردار باشد؛ بلکه با تربیت ایمانى وجهادى و آگاهى سیاسى از دشمن پیشى گیرد.
بنابراین، آماده سازى براى قیام امام عصر«علیه السلام» ـ که زمینه سازان تدارک مى بینند ـ داراى دو جنبه خواهد بود:
1. رشد ایمانى، جهادى و آگاهى سیاسى (این همان چیزى است که جبهه مقابل فاقد آن است).
2. [ایجاد] تشکیلات سیاسى، نظامى، اقتصادى، ادارى و اطلاعاتى که به ناچار در مانند چنین نبردى باید موجود باشد.
بى گمان، گروه مؤمنى که جهان را براى ظهور امام عصر«علیه السلام» مهیا مى سازد؛ باید چنین امکاناتى را فراهم کند؛ اگرچه [در این زمینه] قدرت برابرى با جبهه جهانى دشمن را نداشته باشد.
این تشکیلات سیاسى، نظامى، اقتصادى و اطلاعاتى، بدون وجود نظام سیاسى و دولت در جهان، محقق نخواهد شد و این همان دولت زمینه ساز است که در روایات، مژده برپایى آن داده شده است و شکل گیرى چنین نیرویى در جهان، ظهور امام«علیه السلام» را نزدیک مى کند و بدون آن، عوامل طبیعى ظهور امام فراهم نمى آید. کسب چنین نیرویى، نیازمند عمل و حرکت در متن زندگى است و فقط «مترصّد» بودن و به «انتظار» نشستن ـ به معناى منفى آن ـ دردى را درمان نمى کند.
