زمان مطالعه: < 1 دقیقه
پیش از آغاز این بحث، گفتنى است زبان رایج در زمان صدور این روایات، زبانى رمزى و نمادین بوده است؛ از این رو مى توان «سیوف» را به سلاح و «خیول» را به ماشین ها، نفربرها، تانک ها و وسایل نقلیه زرهى و رزمى معنا کرد. چنان که وصف «رُهبانٌ باللیل، لیوثٌ بالنهار» نیز تعبیرى نمادین ومجازى است که از آن عبادت و تهجّد در شب و شجاعت و جرأت در روز مقصود است.
زبان رمزى براى کسى که آشنا به شیوه هاى تعبیر در منابع وروایات اسلامى باشد، زبانى شناخته شده است. پس از این مقدمه، بحث از «نشانه ها واندیشه ها» را در این روایات آغاز مى کنیم:
