علامات امامت

به طور کلی هرکس امام باشد باید دارای خصوصیاتی باشد که نشانه و علامت امامت اوست. این علامات در اخبار متعدد ذکر شده که هر حدیثی متعرض قسمتی از آن گشته و اکثر آن اخبار در مجلّد هفتم بحارالانوار باب جامع در صفات امام و شرایع او صفحه 200 مسطور است. حدیثی که از همه بیشتر ذکر علامات کرده حدیثی است که از حضرت رضا (علیه السلام) روایت شده که مشتمل بر 30 علامت است. در من لایحضر الفقیه و معانی الاخبار و خصال و عیون اخبارالرضا و احتجاج طبرسی و در اثبات الهداة مجلّد هفتم از همه نقل کرده.

مجموع علامات به طور تلخیص از آن حدیث و غیر او نقل می شود:

1 ـ متولد می شود پاک و پاکیزه 2 ـ ختنه شده 3 ـ چون از شکم مادر بزمین آید بر دو کف او قرار گیرد و صدا به شهادتین بلند کند. 4 ـ محتلم نشود 5 ـ چشم او بخوابد و دل او بیدار باشد 6 ـ او را سایه نباشد 7 ـ از پشت سر ببیند چنانکه از پیش رو می بیند 8 ـ او را خمیازه و دهن درّه نباشد 9 ـ بول و غائط او دیده نشود و زمین آن را ببلعد 10 ـ بوی بول و

غائط او از مشک خوشبوتر است 11 ـ از همه مردم عالمتر باشد 12 ـ از همه حلیم تر 13 ـ از همه عابدتر 14 ـ از همه حاکمتر یعنی حکمش از همه بهتر باشد 15 ـ از همه پرهیزگارتر باشد 16 ـ از همه شجاع تر 17 ـ از همه سخی تر 18 ـ از همه عالمتر به کتاب خدا باشد 19 ـ از همه تواضعش برای خدا بیشتر باشد 20 ـ از همه عاملتر باشد به آنچه امر می کند 21 ـ از همه ترک کننده تر باشد از آنچه نهی می کند 22 ـ محدّث باشد تا هنگامی که از دنیا برود، یعنی ملائکه با وی حدیث گویند 23 ـ مستجاب الدعوه باشد حتی اینکه اگر بر سنگی دعا کند به دو نیم شود 24 ـ سلاح و شمشیر پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) یعنی ذوالفقار نزد او باشد 25 ـ زره پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) بر تن او راست آید 26 ـ مصحف فاطمه (علیها السلام) نزد او باشد 27 ـ جامعه نزد او باشد و آن صحیفه ای است که طولش هفتاد ذراع است و در آن آنچه بنی آدم محتاج است مضبوط است. 28 ـ جفر اکبر و جفر اصغر نزد اوست یکی پوست قوچ و دیگری پوست بز است که همه علوم در این دو هست 29 ـ نزد او صحیفه ای است که در وی اسامی شیعیان او تا روز قیامت ثبت است.

از جمله علائمی که خاصه آن حضرت در هنگام قیام است عبارتست از:

1 ـ ماه و خورشید در فرمان او باشد. مانند حضرت سلیمان ماه و خورشید را بخواند و اجابت او کنند 2 ـ باد و ابرهای شدید در تسخیر او باشد 3 ـ چون از مکه خارج شود در سایه ابر حرکت کند و ندایی از ابر بر می آید که این است مهدی آل محمّد (صلی الله علیه وآله وسلم) 4 ـ به رعب نصرت شود، به هر طرف حرکت کند و متوجه شود پیشاپیش او به اندازه یک ماه رعب

حرکت کند از طرف راست، چپ و جلو 5 ـ شمشیرها از آسمان به عدد و اصحاب او نازل شود و بر هر شمشیر نام صاحب او و خصوصیات او نوشته باشد 6 ـ ملائکه به نصرت او نازل شوند و جبرئیل و میکائیل و اسرافیل همراه او باشند و او را مدد کنند 7 ـ عیسی بن مریم به مدد او نازل شود و پشت سر او نماز بگذارد 8 ـ اصحاب کهف و عده ای از قوم موسی و عده ای از اصحاب پیغمبر (صلی الله علیه وآله وسلم) و امیرالمؤمنین (علیه السلام) و عده ای از ارواح مؤمنین به نصرت حاضر شوند 9 ـ بلندیهای زمین برای او پست و زمین برای او به منزله کف دستش می باشد 10 ـ هر سخت و دشواری برای او آسان گردد 11 ـ زمین را به نور خود روشن کند به طوری که بندگان به نور او از نور آفتاب مستغنی گردند 12 ـ دوست و دشمن، صالح و طالح را می شناسد و آنچه هر کس پنهان کرده می داند 13 ـ در شب معراج پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) خداوند فرمود: «به او (حضرت مهدی (علیه السلام)) کور را بینا کنم و مریض را شفا بخشم.»(1)

1) مهدی منتظر.