حکومت جهانی اسلام، هدف انبیاء و جانشینان آنان بوده است. هدفی که جز در مدت کمی به آن دست نیافتند و در آن مدت کم نیز با انواع توطئه های دشمنان خارجی و مقاومتهای داخلی روبرو بودند. اما قیام حضرت مهدی (علیه السلام) در زمانیکه آمادگی پذیرش از داخل امت موجود است و دشمنان خارجی منکوب شده اند به برپائی حکومتی مبتنی برتوحید در سرتاسر جهان منجر می شود و نابودی کفر و شرک و نفاق در سراسر گیتی را در پی دارد.
خداوند در قرآن فرموده است: «وقاتلوهم حتی لاتکون فتنة ویکون الدین کله للّه» با آنها بجنگید تا اینکه فتنه نباشد و دین تماماً برای خدا باشد. (انفاق 39)
امام باقر (علیه السلام) در تفسیر این آیه فرموده است: (تأویل این آیه هنوز
نیامده است و اگر قائم ما بعداً قیام کند، هرکس او را درک کند خواهد دید که دین محمد (صلی الله علیه وآله وسلم) تا آنجا که شب می رسد، خواهد رسید تا اینکه بر روی زمین شرک باقی نماند.)(2)
جهان شمولی و فراگستردگی دین پاک الهی در موارد دیگر نیز بشارت داده شده است.
از جمله آیه زیر که به این عبارت، در سه موضع قرآن تکرار شده است:
«هوالذی أرسل رسوله بالهدی و دین الحق لیظهره علی الدین کله»(3)
اوست کسی که رسولش را با هدایت و دین حق فرستاد تا او را بر تمام ادیان پیروز سازد.
ائمه ما تأویل این آیه را نیز به ظهور امام مهدی (علیه السلام) برگردانده اند. گستردگی بانگ شهادتین در زمان ظهور حضرت مهدی را امام صادق (علیه السلام) به این ترتیب بیان می فرماید:
«وقتی قائم قیام کند، هیچ زمینی نمی ماند مگر اینکه صدای شهادتین ـ لااله الاالله و محمد رسول الله ـ در آن طنین اندازد.»(4) امام محمد باقر (علیه السلام) در روایتی طولانی، درباره امام زمان (علیه السلام) و قیام شکوهمند الهیش چنین می فرماید: «مهدی و یارانش به خدا سوگند می جنگند تا اینکه خداوند به
توحید عبادت شود و هیچ چیز شریک او قرار نگیرد».(5)
یکی از آفات نهضتها برگشت به تجاوز و ستم پس از پیروزی نهضت است که ریشه آن در واقع عدم تزکیه درون است. این عدم تزکیه باعث میشودتا کسانیکه علیه نظام ظالم پیشین به پا خاستند پس از گذشت مدتی از پیروزی بر آنها، به ظالمانی جدید مبدل شوندوهمینگونه روزگار بگردد.ودرهمین رابطه است که دعای علی (علیه السلام) هنگام عزیمت برای جنگ صفین بس پندآموز است:
«اللهم إن أظهرتنا علی عدونا فجنّبنا البغی و سدّدنا للحق و إن اظهرتهم علینا فارزقنا الشهادة واعصمنا من الفتنة»(6)
(خدایا… اگر ما را بر دشمنان پیروز گردانیدی ما را از ستم و تجاوز و بغی باز دار.و برحق استوار دار، و اگر آنها را بر ما غلبه دادی، شهادت را نصیبت ما کن و از فتنه نگاهمان دار.)
درباره معنای «بغی» درکتاب قاموس قرآن چنین می خوانیم: «بغی» یعنی طلب توأم با تجاوز از حدّ…»(7) بغی روحیه ای است که هرجا توحید حضور ندارد، دیده می شود. چرا که توحید بزرگترین مانع تجاوز از حریم حق است.
از مشخصات جامعه زمان امام مهدی (علیه السلام) این است که قدرت به دست آمده به «مستی قدرت دچار نشده» و به «بغی و تجاوز بنا حق» نمی افتند.
1) برگرفته از بقیة اللّه (علیه السلام) ـ جمعی از نویسندگان ـ ص 230.
2) منتخب الاثر ـ لطف الله صافی ـ 313 ـ 312.
3) توبه / 33 و فتح / 28.
4) الزام الناصب ـ ج 1 ـ ص 64 و بحارالانوار ج 52 ص 340.
5) بحارالانوار ـ ج 52 ص 345.
6) نهج البلاغه ـ خطبه 170.
7) قاموس قرآن ـ ج اول ـ ص 207.
