در تاریخ، از ائمه هدی – علیهم السلام – مجموعه ای از اخبار و روایات در
تعریف و تمجید آن بانوی مجلله ذکر شده که به برخی از آنها اشاره می کنیم:
1- در پایان جنگ خوارج (نهروان)، موضوع خروج و ظهور حضرت اما م منتظر حضرت مهدی – علیه السلام – به حضرت امیرالمومنین – علیه السلام – عرضه شد. آن حضرت، مادر بزرگوار حضرت مهدی – علیه السلام – را مدح و ثنا گفت و چنین فرمود:
«یابن خیره الاماء! متی تنتظر؟ ابشر بنصر قریب من رب رحیم».(1)
«ای پسر بهترین کنیزان! تا چه وقت منتظر خواهی ماند؟ تو را به نصری قریب از رب رحیم، بشارت می دهم».
2- ابوبصیر از شاگردان مکتب اهل بیت – علیهم السلام – می گوید: به حضرت امام صادق – علیه السلام – گفتم: ای فرزند رسول خدا! قائم شما اهل بیت چه کسی است؟
در پاسخ فرمود:«ای ابوبصیر! او پنجمین فرزند از فرزندم موسی – علیه السلام – است. او فرزند سید کنیزان و بزرگترین زنان است. به غیبتی غایب می شود که اهل باطل در او شک می کنند، سپس خداوند عزوجل او را ظاهر می کند و شرق و غرب زمین را به دست توانای او فتح می کند».(2)
3- محمد، فرزند عصام، با سند روایی خود از ابوبصیر نقل می کند و او از حضرت امام محمد باقر – علیه السلام – یا حضرت امام جعفر صادق – علیه السلام – نقل کرده است که فرمود:
«در حضرت قائم – علیه السلام – دو علامت و نشانه است: خالی در سر
و خالی میان دو کتف همانند برگ ریحان دارد، ا فرزند سبیه و بهترین کنیزان است».(3)
تاریخ، روایات زیادی را – همانند این اخبار – از ائمه اهل بیت – علیهم السلام – در مقام و منزلت آن بانوی معظمه و تاکید بر عظمت و جلال آن مخدره نقل کردهاست. و از اینکه امه و کنیز بوده، از شان بالا و جلال او چیزی کاسته نمی شود، زیرا اسلام عزیز، همه ملاکها و معیارها و حجابهای بی اساس را در هم کوبیده و تقوا و اطاعت از خدای جهان را ملاک رتبه و امتیاز و کرامت قرار داده است.
1) ینابیع الموده.
2) کمال الدین.
3) غیبت نعمانی.
