حضرت امام منتظر، دستش از همه بازتر و، جود و سخاوتش از همه بیشتر و بزرگتر است. و راویان اتفاق دارند که آن حضرت در زمان حکومتش، خیرات و رزق خدا را بر تمام فقرا تقسیم می کند به طوری که روی زمین هیچ فقیر و نیازمندی نمی ماند تا جایی که کسی که زکات بر او واجب شده، فقیری پیدا نمی کند که آن را به او بدهد. اینک برخی از احادیث را بشنویم:
الف- ابوسعید از پیغمبر اکرم – صلی الله علیه و آله و سلم – در داستان حضرت مهدی – علیه السلام – نقل می کند که حضرت فرمود:«مرد، پیش او می آید و می گوید: یا مهدی! به من عطا کن، به من عطا کن، آن حضرت به مقداری که آن مرد بتواند حمل کند، ظرفش را پر می کند».(1)
ب- ابن عساکر از رسول خدا نقل کرده است که حضرت فرمود:«در آخر الزمان خلیفه ای خواهد بود که مال را انباشته می کند».(2)
ج- جابر روایت می کند که مردی خدمت حضرت ابوجعفر امام محمدباقر – علیه السلام – آمد و من آنجا بودم، رو به حضرت کرد و گفت: این پانصد رهم را که زکات مال من است تحویل بگیر و در موردش مصرف کن. حضرت امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: «خودت آنها را از بین همسایگان، یتیمان، مستمندان و برادران دینی ات تقسیم کن. و این وقتی است که قائم ما قیام کند؛ زیرا او به طور تساوی تقسیم می کند و در خلق خدا – خوب باشند یا بد – عدالت می ورزد. هر که از او اطاعت کند، خدا را اطاعت کرده است و کسی که او را عصیان کند، خدا را معصیت کرده است. و چون به امر مخفی و پنهانی هدایت می کند، «مهدی» نامیده شده است.
آن حضرت، تورات و سایر کتابها را از غاری در انطاکیه بیرون می آورد و برای اهل تورات به تورات و اهل انجیل به انجیل و اهل زبور به زبور و اهل فرقان به فرقان، حکم می کند. و کلیه اموال دنیا – آنچه در زیرزمین و روی زمین باشد – نزد او جمع می شود، پس می گوید ای مردم! بیایید به روی آن چیزی که
در آن قطع رحم کردید و خون بر زمین ریختید و در آن مرتکب محرمات خدا شدید، سپس عطا می دهد به حدی که پیش از آن، این مقدار به آنان داده نشده است».(3)
و روایات دیگری که دلالت دارند بر اینکه آن حضرت، دریایی از کرم و بخشش است و اینکه او به خلق خدا نیکی و احسان می کند و آنان را از زنجیرها و گرسنگی و محرومیت نجات می دهد و آرامش وامنیت و بی نیازی را بین آنان گسترش می دهد.
1) ینابیع الموده، ص 431.
2) تاریخ ابن عساکر 1 : 186.
3) کمال الدین. و بحار الانوار.
