«محمد بن عبدالله بن جعفر» در ضمن نامه ای از حضرت امام منتظر – علیه السلام – تعدای مساله فقهی سوال کرده است، نامه او چنین است:
بسم الله الرحمن الرحیم
خدا تو را باقی و عزت و سعادت و سلامتت را دوام بدارد و احسان نعمتش را بر تو کامل فرماید و مرا در پیشامدهای سوء، فدای تو قرار دهد. مردم در رسیدن به درجات بالا، همچشمی می کنند ولکن به نظر من هر کس را که شما
بپذیرید، پذیرفته شده (و به درجه بالا رسیده است) و هر کس را که شما او را کنار بزنید، فرومایه و سقوط یافته است. پس بیچاره است آن کسی مطرورد درگاه شما بشود و من از آن به خدا پناه می برم.
در شهر ما گروهی از شیعیانند که موقعیتشان برابر هم است و در قدر و منزلت (بیشتر) رقابت می کنند. در نامه ای که شما به گروهی از آنان نوشته بودید و آنان را امر کرده بودید به «ص» کمک نمایند ولکن نام «علی بن محمد بن حسین بن ملک» معروف به «ملک بادوکه» که داماد «ص» هم هست، در بین نامهای آنان برده نشده بود، لذا غمگین شده است و از من سوال کرده که به عرض آن حضرت برسانم چنانچه گناهی از او سرزده، درصدد استغفار برآید و اگر به خاطر چیز دیگری است که نامش برده نشده، آن را به او اعلان نمایم تا خاطرش آسوده شود ان شاء الله.
این نامه دلالت می کند که نویسنده آن از شخصیتهای مومن و از افراد نزدیک به آن حضرت است، لذا به قدر و منزلت امام – علیه السلام – معرفت داشته است. در پایان، سوالاتش را این چنین مطرح می کند:
سوال اول: از عالم آل محمد – صلی الله علیه و آله و سلم – برای ما روایت کرده اند که از او راجع به امام جماعت گروهی که بخشی از نماز جماعتش را خوانده و حادثه ای همانند مرگ برایش پیدا می شود، سوال میشود که پشت سری او چه کند؟ جواب داده که بعضی از آنان عقب تر و برخی جلوتر می روند و نمازشان را تمام می کنند و کسی که او را مس کرده، غسل می کند.
جواب: بر کسی که او را با دست کنار زده، چیزی جز شستن دست نیست و اگر حادثه ای اتفاق نیفتند که نمازش را قطع نماید، نمازش را با آنان تمام می کند.
توضیح آنچه حضرت امام – ارواح العالمین له الفداء- افاده فرموده این است که چنانچه برای امام جماعت در اثنای نماز حادثه ای مانند مرگ برایش اتفاق بیفتد، کسی که او را با دستش کنار بزند و بدن ا و را مس نماید، فقط شستن دست بر او لازم است؛ زیرا مس بدن میت قبل از سرد شدن، موجب غسل نمی باشد، اما کسانی که به او اقتدا کرده اند، می توانند یکی از افراد خودشان که پشت سر امام جماعت بوده، جلو بیندازند تا امام جماعت آنان شود. و چنانچه حادثه، غیر از مرگ باشد، مثل اینکه بیهوش شود سپس در اثنای نماز خوب شده و افاقه حاصل شود، می تواند وضو بگیرد و امامت کند برای کسی که به جای او نماز خوانده است.
سوال دوم: از عالم روایت شده کسی که میت را – که هنوز گرم است – مس کند، باید دستش را بشوید و اگر میت سرد شده و مس کند، باید غسل نماید. و امام جماعت که حادثه برایش اتفاق می افتد، گرم است، بنابراین، شاید با دست هم مس نشود، بلکه با دست کردن روی لباس، او را کنار می زند، پس چگونه غسل بر او واجب است؟
جواب: اگر در صورتی که هنوز گرم است او را مس کند، فقط باید دستش را بشوید.
سوال سوم: اگر در تسبیحات نماز «جعفر طیار» در حال قیام یا رکوع یا سجود، سهو کند و در حالت دیگری از نماز یادش بیاید، آیا باید تسبیح فوت شده را در آن حالتی که یادش آمده، اعاده کند یا آنکه نمازش را ادامه می دهد؟ و ما، قبل از آنکه جواب امام – علیه السلام – بیان کنیم، نماز جعفر طیار را توضیح می دهیم:
