«احمد کسروی» به شیعه ستم کرده و به آنان دروغ و افترا بسته و در مورد امام زمان – علیه السلام – گفته است:
«زمانی که امام حسن عسگری فوت کرد یعنی در سال 260 هجری،
مصیبت بزرگی پیدا شد؛ زیرا امام حسن، اولادی نداشت و رافضیها سرگردان شدند و تفرقه بین آنان پیدا شد؛ گروهی گفتند که امامت، کارش تمام و قطع شده و گروهی از آنان پیرو جعفر برادر امام حسن عسگری شدند و عثمان بن سعید که از افراد مورد اطمینان امام حسن بود، ادعای عجیبی کرد و گفت امام حسن دارای فرزند است و پنج ساله می باشد و در سرداب پنهان شده و برای هیچ کس ظاهر نمی شود و او امام بعد از پدرش می باشد».(1)
جهت گیریهای احمد کسروی و مزدوریت او برای انگلیس، مشهور و معروف است. و گفتهی او: «ادعای عثمان بن سعید از نواب امام حسن – علیه السلام – به اینکه آن حضرت دارای فرزند است و برای احدی ظاهر نمی شود و امام منتظر است و مهدویت به او مستند می شود، از هر قول و بیان بیاساس و بیپایهای سستتر و ضعیفتر است؛ زیرا این گفته به طور کلی افترای محض است و ما در مباحث گذشته به صورت گسترده از روایات و اخباری که از پیغمبر اسلام – صلی الله علیه و آله و سلم – و از ائمه اطهار- علیهم السلام – نقل شده ذکر کردیم و همهی آن روایات و احادیث، جهان اسلام را به ظهور امام مهدی – علیه السلام – بشارت میدادند و اینکه آن حضرت دین را احیا و حاکم می نماید».
1) التشیع و الشیعه، ص 31.